جمعیت جهان در حال پیر شدن است. در سال‌های اخیر ما شاهد کاهش نرخ باروری در دنیا بودیم و امید به زندگی هم افزایش یافته است که در نتیجه این مساله سهم افراد بالای ۶۰ سال که در زمین زندگی می‌کنند افزایش یافته است و این روند ادامه خواهد داشت. اما اینکه افراد در دوره سالمندی چگونه زندگی کنند و از چه امکاناتی برخوردار باشند مساله‌ای است که بسته به کشوری که افراد در آن زندگی می‌کنند متفاوت است. شاخص جهانی حمایت از سالمندان سال ۲۰۱۵ مولفه‌هایی را که روی سلامت اقتصادی و اجتماعی افراد سالمند اثر می‌گذارد شناسایی و مطالعه کرده است.

 نکته جالب اینجاست که هم‌اکنون شمار افراد سالمند در دنیا بیش از افراد زیر پنج سال است و تا سال ۲۰۵۰ میلادی شمار سالمندان از افراد زیر ۱۵ سال هم بیشتر می‌شود و این مساله می‌تواند فاجعه‌ای بزرگ برای بازار کار در کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته باشد. همچنین سرعت پیر شدن در کشورهای در حال توسعه دنیا بیشتر از کشورهای صنعتی است به این معنا که تا سال ۲۰۵۰ میلادی هشت نفر از هر 10 سالمند در کشورهای در حال توسعه زندگی خواهند کرد.

 مطالعات نشان می‌دهد سرعت پیر شدن جمعیت در کشورهای اروپای غربی، آمریکای شمالی و استرالیا بیش از دیگر کشورهای جهان است و تا سال ۲۰۵۰ میلادی بیش از یک‌سوم جمعیت در این کشورها بیش از ۶۰ سال خواهند داشت.

 در تهیه شاخص حمایت از سالمندی چهار مولفه‌ مهم برای افراد سالمند در نظر گرفته می‌شود. این چهار مولفه‌ عبارتند از: امنیت درآمدی، وضعیت سلامت، توانایی و ایجاد فضایی که افراد مسن برای انجام مستقل فعالیت‌های روزمره خود به آن نیاز دارند. هر مولفه‌، دامنه امتیازی دارد و میانگین این امتیازها می‌تواند رتبه نهایی کشورها را از نظر حمایت از سالمندان تعیین کند.

البته هر مولفه‌ چندین زیر‌مجموعه هم دارد.:

به عنوان مثال در بخش امنیت درآمدی چهار مساله مهم در نظر گرفته می‌شود که این چهار مساله عبارتند از: پوشش درآمد بازنشستگی، نرخ فقر در دوره سالمندی، رفاه نسبی افراد سالمند و در نهایت سرانه درآمد ناخالص ملی.

در بخش وضعیت سلامت سه زیر‌بخش وجود دارد که عبارتند از: امید به زندگی بیش از ۶۰ سال، سلامت جسمی در سنین بالای ۶۰ سال و در نهایت سلامت روانی سالمندان.

 سومین مولفه‌ مهم هم توانایی سالمندان است که دو زیر‌بخش امکان اشتغال در دوره سالمندی و وضعیت آموزش و سطح سواد سالمندان را شامل می‌شود

و در نهایت در بخش شرایط مساعد محیطی هم می‌توان زیر‌بخش‌های ارتباطات اجتماعی، امنیت فیزیکی، آزادی فردی و دسترسی به وسایل حمل‌و‌نقل عمومی را در نظر گرفت.